Kiedy rozpocząć terapię zaburzeń lękowych? Sam lęk jest zupełnie naturalną emocją, którą odczuwamy w sytuacjach zagrożenia lub silnego stresu. Niekiedy bywa pomocny, ponieważ informuje nas czego należy unikać. Bywają jednak sytuacje, gdy prócz swojej pierwotnej roli lęki stają się destrukcyjne. Mówimy wówczas o zaburzeniach lękowych. A te potrafią wykluczyć dziecko bądź nastolatka z codziennego życia rodzinnego i społecznego. Lęki mogą bowiem mieć charakter uogólniony i wtedy bardzo ciężko jest ustalić, co jest jego przyczyną. Jeśli Twoje dziecko często się zamartwia, odczuwa lęk w sytuacjach kontaktu z rówieśnikami, nie zwlekaj. Umów się na wizytę u psychologa. Terapia zaburzeń lękowych może pomóc Twojemu dziecku w normalnym rozwoju emocjonalno-społecznym.
terapia zaburzeń lękowych skierowana jest dla:
- dzieci i nastolatków, u których zdiagnozowano zaburzenia lękowe;
- wszystkich, którzy odczuwają lęk i obawy w sytuacjach z życia codziennego;
- dzieci i nastolatków, którym lęk utrudnia funkcjonowanie w domu, szkole i grupie rówieśniczej;
- tych, którzy za bardzo się zamartwiają;
- dzieci i nastolatków u których mamy do czynienia z lękiem uogólnionym;
- dzieci i nastolatków, które odczuwają lęk przed interakcjami społecznymi, rozmowami z rówieśnikami;
- młodzieży z niską samooceną, której podłożem są zaburzenia lękowe;
- młodzieży w depresji, której głównymi przyczynami są problemy natury lękowej;
- dzieci i młodzieży z fobią szkolną.
Na czym polega terapia zaburzeń lękowych?
- terapia ma pomóc dzieciom zrozumieć ich lęki i obawy;
- jej celem jest lepsze poznanie własnych emocji i sytuacji, w których dzieci odczuwają lęk;
- terapia łączy w sobie podejście systemowe i behawioralne;
- spotkania oparte są o program „Zaradny kot” dla dzieci w wieku od 8-13 lat i „Program lęk” dla dzieci w wieku 14-17 lat. Oba autorstwa Philipa C. Kandalla;
- spotkania odbywają się raz w tygodniu i trwają 50 min.
- ilość spotkań ustalana jest indywidualnie w zależności od nasilenia problemu.
Rodzicu:
- lęk nie koniecznie musi wiązać się ze strachem przed konkretną rzeczą np. strach przed ciemnością czy zwierzętami. Lęk uogólniony to taki, który nie ma jasnej przyczyny a mimo to dziecko go odczuwa;
- jeśli uważasz, że twoje dziecko za bardzo się zamartwia, ciagle rozmyśla: „A co jeśli Pani w szkole mnie o coś zapyta a ja nie będę znał/ła odpowiedzi?, „Co jeśli nie będę wiedział/ła jak mam się zachować, co powiedzieć?” itp; to zgłoś się do psychologa;
- nie lekceważ lęków i obaw dziecka- one są prawdziwe;
- jeśli mimo Twojego wsparcia, dziecko nie czuje się lepiej zgłoś się do psychologa.
Ofertę terapii dla dorosłych, w tym terapii indywidualnej, dla par oraz rodzinną znajdziesz na stronie: