Rozwój umysłowy dziecka od 1. do 6. miesiąca życia

W tym okresie rozwój dziecka przebiega bardzo szybko. Po pierwsze, z miesiąca na miesiąc zdobywa ono nowe umiejętności. Po drugie, równocześnie z rozwojem fizycznym przebiega u dziecka rozwój emocjonalny i społeczny. Maluch nie lubi być sam i z tego też powodu często wpatruje się w twarze ludzi, jakby chciał z nich coś wyczytać. Reaguje także na widok znanych mu osób uśmiechem. Zadbanie o rozwój umysłowy dziecka od 1. do 6. miesiąca życia jest więc fundamentalną kwestią, która niewątpliwie zaprocentuje w kolejnym etapie rozwoju.

Stymulowanie dziecka, czyli dostarczanie mu odpowiednich bodźców potrzebnych do rozwoju, w tym okresie jest równie ważne. W dodatku przeprowadzone w tym zakresie badania pokazują, że doświadczenia z wczesnego dzieciństwa, mają ogromny wpływ na rozwój mózgu. Dzieci, które w początkowej fazie swojego życia nie były głaskane, przytulane, czy chociażby całowane, później mają problemy natury emocjonalnej. Dlatego właśnie tak ważne jest, aby jak najwięcej mówić do dziecka i poświęcać mu jak najwięcej uwagi.

Poniżej znajduje się tabelka przedstawiająca rozwój psychiczny dziecka od 1 do 6 miesiąca życia.

Rozwój umysłowy dziecka od 1. do 6. miesiąca życia

Wiek dziecka

Rozwój psychiczny

1 miesiąc

  • maluch na chwilę potrafi skupić swoją uwagę;
  • najbardziej interesuje go światło i ciemne wzory;
  • komunikuje się i wyraża np. swoje niezadowolenie, przede wszystkim przez płacz;

2 miesiąc

  • zaczyna kojarzyć ze sobą pewne bodźce np. zaczyna kwilić na widok butelki;
  • lubi patrzeć na twarze i ruchome przedmioty;
  • płacz nabiera coraz większego znaczenia, co więcej dziecko różnicuje swój płacz dla lepszej komunikacji z otoczeniem;

3 miesiąc

  • przenosi wzrok z przedmiotu na przedmiot;
  • zaczyna wydawać dźwięki przypominające samogłoski;
  • uwielbia krzyczeć dla zabawy;
  • pojawia się pierwszy śmiech;
  • rozpoznaje swoich rodziców;
  • patrzy prosto na innych i śledzi ich wzrokiem;
  • uspokaja się po wzięciu na ręce;

4-6 miesiąc

  • ciekawość dziecka wydaje się być nieograniczona;
  • zaczyna ono chwytać przedmioty i poznawać je, np. wkładając do buzi;
  • lubi patrzeć na innych;
  • bawi się kółeczkami, grzechotkami, a także własnymi paluszkami;
  • dziecko odwraca się w kierunku znajomych głosów;
  • potrafi dostosować uchwyt do wielkości przedmiotu;
  • dziecko uświadamia sobie, że rzucona zabawka nie przestaje istnieć, zaczyna się więc za nią rozglądać;

Gabinet Psychoterapii mgr Monika Merczyńska
Terapia dzieci, młodzieży i dorosłych.