TERAPIA ZABURZEŃ LĘKOWYCH

Kiedy rozpocząć terapię zaburzeń lękowych? Sam lęk jest zupełnie naturalną emocją, którą odczuwamy w sytuacjach zagrożenia lub silnego stresu. Niekiedy bywa pomocny, ponieważ informuje nas czego należy unikać. Bywają jednak sytuacje, gdy prócz swojej pierwotnej roli lęki stają się destrukcyjne. Mówimy wówczas o zaburzeniach lękowych. A te potrafią wykluczyć dziecko bądź nastolatka z codziennego życia rodzinnego i społecznego. Lęki mogą bowiem mieć charakter uogólniony i wtedy bardzo ciężko jest ustalić, co jest jego przyczyną. Jeśli Twoje dziecko często się zamartwia, odczuwa lęk w sytuacjach kontaktu z rówieśnikami, nie zwlekaj. Umów się na wizytę u psychologa. Terapia zaburzeń lękowych może pomóc Twojemu dziecku w normalnym rozwoju emocjonalno-społecznym.

terapia zaburzeń lękowych skierowana jest dla:

  • dzieci i nastolatków, u których zdiagnozowano zaburzenia lękowe;
  • wszystkich, którzy odczuwają lęk i obawy w sytuacjach z życia codziennego;
  • dzieci i nastolatków, którym lęk utrudnia funkcjonowanie w domu, szkole i grupie rówieśniczej;
  • tych, którzy za bardzo się zamartwiają;
  • dzieci i nastolatków u których mamy do czynienia z lękiem uogólnionym;
  • dzieci i nastolatków, które odczuwają lęk przed interakcjami społecznymi, rozmowami z rówieśnikami;
  • młodzieży z niską samooceną, której podłożem są zaburzenia lękowe;
  • młodzieży w depresji, której głównymi przyczynami są problemy natury lękowej;
  • dzieci i młodzieży z fobią szkolną.

Na czym polega terapia zaburzeń lękowych?

  • terapia ma pomóc dzieciom zrozumieć ich lęki i obawy;
  • jej celem jest lepsze poznanie własnych emocji i sytuacji, w których dzieci odczuwają lęk;
  • terapia łączy w sobie podejście systemowe i behawioralne;
  • spotkania oparte są o program „Zaradny kot” dla dzieci w wieku od 8-13 lat i „Program lęk” dla dzieci w wieku 14-17 lat. Oba autorstwa Philipa C. Kandalla;
  • spotkania odbywają się raz w tygodniu i trwają 50 min.
  • ilość spotkań ustalana jest indywidualnie w zależności od nasilenia problemu.

Rodzicu:

  • lęk nie koniecznie musi wiązać się ze strachem przed konkretną rzeczą np. strach przed ciemnością czy zwierzętami. Lęk uogólniony to taki, który nie ma jasnej przyczyny a mimo to dziecko go odczuwa;
  • jeśli uważasz, że twoje dziecko za bardzo się zamartwia, ciagle rozmyśla: „A co jeśli Pani w szkole mnie o coś zapyta a ja nie będę znał/ła odpowiedzi?, „Co jeśli nie będę wiedział/ła jak mam się zachować, co powiedzieć?” itp; to zgłoś się do psychologa;
  • nie lekceważ lęków i obaw dziecka- one są prawdziwe;
  • jeśli mimo Twojego wsparcia, dziecko nie czuje się lepiej zgłoś się do psychologa.

Ofertę terapii dla dorosłych, w tym terapii indywidualnej, dla par oraz rodzinną znajdziesz na stronie: