Mutyzm wybiórczy u dzieci jest zaburzeniem wieku dziecięcego, zaliczającym się do zaburzeń lękowych. Najczęściej diagnozuje się go pomiędzy 3. a 5. rokiem życia, ale nie jest to łatwe. Przede wszystkim dlatego, że o dzieciach, które nie mówią, myślimy, że są nieśmiałe lub po prostu ciche. Wychodzimy z założenia, że mają niskie potrzeby społeczne i nie lubią głośnych, grupowych zabaw. Tymczasem dzieci dotknięte mutyzmem bardzo chciałyby się bawić i mieć przyjaciół. Jednak lęk uniemożliwia im rozmowę.
Mutyzm wybiórczy jest więc niemożnością mówienia w określonych sytuacjach społecznych. Nie wynikają one jednak z nieznajomości języka czy zaburzeń komunikacyjnych, a lęku.
Na czym polega terapia?
- terapia polega na lepszym rozpoznawaniu emocji;
- zadaniem terapeuty jest skupienie się na odczuwanym przez dziecko leku a nie tylko na tym , że dziecko nie mówi;
- terapeuta komunikuje się z dzieckiem i uczy je komunikacji bez słów, pokazując przy tym, że nie tylko słowami można wyrażać swoje potrzeby;
- terapia polega na ścisłej współpracy z rodzina i najbliższym środowiskiem dziecka ( przedszkole, szkoła)
- niektóre formy terapii maja charakter psychoedukacyjny;
- praca z psychologiem oparta jest na zabawach mających na celu nawiązanie więzi i rozwijanie komunikacji.
- spotkania odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu.
mutyzm wybiórczy - Dla kogo jest terapia?
Przede wszystkim dla dzieci, które posiadają diagnozę od psychiatry lub są po wstępnej konsultacji. Ale także dla rodziców, którzy chcą się dowiedzieć, czy ich dzieci borykają się z mutyzmem.
Rodzicu:
- nie lekceważ zaburzenia mutyzmu u swojego dziecka;
- mutyzm sam nie zniknie, zmieni swoją postać;
- pamiętaj, że dzieci z mutyzmem są bardziej narażone na depresję, fobie i tiki;
- mutyzm to nie jest to samo co nieśmiałość;
- nie czekaj, zapisz swoje dziecko na terapię.
Ofertę terapii dla dorosłych, w tym terapii indywidualnej, dla par oraz rodzinną znajdziesz na stronie: