"BUNT 2-LATKA"

To trudny okres w życiu dziecka i rodziny. Warto zatem wiedzieć co jest prawdą, a co nie w odniesieniu do „buntu 2-latka” i kiedy zgłosić się do psychologa.

Fakty

Mity

Kiedy do psychologa?

  • jest to jeden z etapów rozwojowych. Pojawia się między 2 a 3 rokiem życia;
  • nadmierna nerwowość i zmienne stany emocjonalne są efektem nie do końca rozwiniętego układu nerwowego;
  • dziecko ma największy problem w sytuacjach wymagających samoregulacji. Nie potrafi jeszcze panować nad swoimi emocjami i nie do końca je rozumie;
  • trudno jest zrozumieć dziecku niektóre związki przyczynowo-skutkowe, co prowadzi do nadmiernej złości;
  • dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na zakazy;
  • niektóre dzieci popadają w histerię, która potrafi trwać dłuższy czas;
  • dzieciom trudno jest się samym uspokoić;
  • zachowania dziecka nie są intencjonalne;
  • powody buntu bywają trudne do zrozumienia dla rodziców;
  • zmęczenie sprzyja powstawaniu frustracji;
  • schemat dnia nieco łagodzi nerwy i emocje dziecka;
  • dziecko uczy się nowych umiejętności, w szczególności sprawczości. Zaczyna rozumieć, że jego działania i słowa wywołują reakcje rodziców. Jednak efekty czasem same zaskakują naszych 2- latków;
  • mają trudność w podejmowaniu decyzji ” chcę, nie chcę”, ” co wybrać?”;
  • niekiedy możliwości poznawcze dziecka wyprzedzają te motoryczne.
  • określenie ” bunt 2-latka”,  jest terminem psychologicznym; 
  • dzieci, które biją, gryzą, są niegrzeczne, przeżywają ” bunt”- niekoniecznie, psychika człowieka bywa bardzo złożona i zachowania te mogą świadczyć o innych trudnościach dziecka;
  • wszystkie dzieci się buntują;
  • dzieci na tym etapie swojego życia są złośliwe i podłe;
  • dziecko celowo buntuje się przeciwko rodzicom;
  • zachowanie dziecko jest efektem porażki wychowawczej;
  • zachowanie dziecka na stałe wpisze się w repertuar jego funkcjonowania;
  • rodzice nie mogą nic zrobić;
  • małemu dziecko należy ustępować i zgadzać się na wszystko.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  • kiedy rodzice czują się przytłoczeni zachowaniem dziecka i nie wiedzą jak postępować;
  • kiedy dziecko wpada w niekontrolowane histerie(np. uderza głową w różne przedmioty, rani się w trakcie napadu złości);
  • jeśli istnieje możliwość, że dziecko reaguje takim zachowaniem na inne trudne sytuacje czy zmiany jakie miały miejsce w rodzinie;
  • jeśli zachowanie dziecka budzi niepokój rodziców.